Restauracja „Zdrojowa” , kasyno, pijalnia wód - kto jeszcze pamięta te miejsca? To właśnie tu, lata temu jastrzębianie spędzali czas, chodzili na kawę i relaksowali się po ciężkiej pracy w kopalni. Z miejsc korzystali też kuracjusze. Dziś, można tylko powspominać.
Restauracja Zdrojowa
Wspomniana Restauracja Zdrojowa od pewnego czasu jest czynna wyłącznie z okazji okolicznościowych imprez. Niemniej jednak na stałe wpisała się do naszej historii i zapadła w pamięci niejednego mieszkańca Jastrzębia.
Historia budynku sięga początków działalności uzdrowiska i poza pokojami do wynajęcia znajdowała się tu także sezonowa apteka, która była filią apteki w Wodzisławiu i działała wyłącznie w sezonie kuracyjnym. Prawdopodobnie pierwszym farmaceutą prowadzącym swoją aptekę w tym miejscu był Feodor Knop. Już w 1865 r. oferował pokoje dla gości przy swojej aptece. W 1872 r. właścicielem został kolejny aptekarz z Wodzisławia Michael Michalski, który po ośmiu latach sprzedał dobytek Ernstowi Augustowi Hirschfeldowi, a ten po dwóch latach odsprzedał aptekę Ignatzemu Frankowi. Także Ignatz Frank, wzorem poprzedników, reklamował swoje usługi w jastrzębskich kąpielach, oferując „mieszkania w aptece kąpielowej za mierną cenę”. Rozsyłał również prospekty reklamujące uzdrowisko zainteresowanym osobom. Po śmierci w 1913 r. interes po Franku przejął jego syn Franz, który działalność aptekarską prowadził do 1931 r.
Poza apteką w budynku działała także restauracja zwana „Kuracyjną”. W okresie międzywojennym właścicielami restauracji byli: Franciszek Ucherek, Kałuża oraz Mikołaj Kopyto. Ten ostatni był ojcem Pawła Kopyto, który został zamordowany w Kalininie przez NKWD w 1940 r. Jego nazwisko widnieje na pamiątkowej tablicy znajdującej się na zewnętrznej ścianie kościoła NSPJ w Zdroju.
W okresie PRL-u budynek został przebudowany, a restaurację przemianowano na „Zdrojowa”. W latach 60. i 70. część pokoi była wynajmowana przez siostry zakonne. Obecnie restauracja nie jest czynna. Otwiera swoje podwoje jedynie dla okolicznościowych gości. Pomieszczenia na piętrze, które kiedyś służyły kuracjuszom, są zajmowane przez kilka lokalnych firm.
Pijalnia wód
Kawiarenka w Zdroju, na modernizację której miasto wydało milion złotych, choć została odnowiona, nie cieszy się już taką popularnością, jak kiedyś, kiedy można się tu było napić wody Jastrzębianka czy Katarzynka. Jeszcze wcześniej pijalnia była nawet miejscem rozrywki.
Pierwsza pijalnia wód powstała w 1861 r. i znajdował się przy budynku „starych” łaźni. Rok później nieopodal powstał pawilon muzyczny, w którym grała 14-osobowa orkiestra „Górnośląska”. Koncerty odbywały się dwa razy dziennie. Rano od godz. 7 do 9 i po południu od 16 do 18, a ponadto w niedzielę w porze obiadowej. W 1872 r. wybudowano dwupoziomowy obiekt, który połączył obie funkcje - rozrywkową i leczniczą. Na niższym poziomie ulokowano pijalnię, a na wyższym pawilon dla orkiestry. Taki stan rzeczy miał miejsce aż do 1928 r., kiedy został wzniesiony nowy pawilon muzyczny znany jako muszla koncertowa.
W 1939 r. miała miejsce kolejna przebudowa. Taras został przekształcony w oszklony ośmioboczny kiosk w całości przeznaczony na pijalnię. W wyniku działań wojennych w 1945 r. obiekt znacząco ucierpiał. Po wyremontowaniu został oddany do użytku 4 lipca 1948 r. W drugiej połowie lat 50. pijalnię ponownie przebudowano, nadając jej namiotowe zadaszenie. W 1994 roku wraz z zakończeniem działalności uzdrowiska, pijalnię przekształcono w kawiarenkę.
Kasyno
Dzisiejszy Dom Zdrojowy był kiedyś miejscem kultowym. Od początku budynek został zbudowany dla zaspokojenia potrzeb kulturalno-rozrywkowych gości kurortu. W jego wnętrzu znajdowała się restauracja, salę taneczna, pokój do gier, salon bilardowy, czytelnia oraz buduar dla dam oraz pokój muzyczny z dwoma fortepianami. Co ciekawe, w latach 60. coraz częściej gośćmi byli nie kuracjusze, a młodzi mężczyźni zwerbowani do pracy przy budowie kopalń. W 1961 roku otworzono tu jedyny w ROW Klub Międzynarodowej Prasy i Książki. Działalność kulturalna prowadzona jest tu do dzisiaj.
HISTORYCZNE FAKTY
Uzdrowisko działało do 1994 roku.
W 1862 r. na prośbę właściciela jastrzębskiego kurortu hr. Felixa von Koenigsdorffa władze niemieckie zmieniły nazwę uzdrowiska na Bad Koenigsdorff-Jastrzemb. Powrót do polskiej nazwy nastąpił w 1922 r., kiedy Jastrzębie-Zdrój znalazło się w granicach odrodzonej Polski.
Rozwój Jastrzębia związany był ściśle z odkryciem źródeł solankowych i powstaniem uzdrowiska. W 1862r. został otwarty Dom Zdrojowy zlokalizowany w Parku Zdrojowym. Swój rozkwit i świetność uzdrowisko przeżywało w okresie, gdy jego właścicielem był dr Mikołaj Witczak. Wtedy to zespół uzdrowiskowy wzbogacił się o kolejne obiekty, a kurort zyskał renomę.
Wybuch II wojny światowej powstrzymał rozwój uzdrowiska. Po zakończeniu wojny odremontowano obiekty działalności leczniczej.
W roku 1962 oddano do użytku pierwszą z kopalń, a istniejące wciąż uzdrowisko stopniowo zaczęło podupadać.
