Lech Szaraniec, moje Katowice. Paweł Steller

Lech Szaraniec

Paweł Steller był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli artystów śląskich. Jego twórczość omawiano bardzo często na łamach "Polonii" i "Polski Zachodniej" oraz innych czasopism śląskich i ogólnopolskich.

Nagrody i wyróżnienia na wystawach krajowych i międzynarodowych oraz złote medale otrzymane za prezentowane grafiki na wystawach w Paryżu w 1934 i 1937 roku przyniosły mu wysokie uznanie w krajowych i światowych kręgach artystycznych. Prasa francuska nazwała go "śląskim Durerem", a polska "śląskim Skoczylasem".

Paweł Steller urodził się 23 stycznia 1895 roku w Hermanicach na ziemi cieszyńskiej w rodzinie kotlarza, zatrudnionego w kuźni ustrońskiej "Krystyna".

Pięcioletni Paweł rozpoczął naukę w szkole ludowej w Hermanicach. Ukończył ją dopiero w Olszaniku w powiecie samborskim, gdzie jego rodzice przeprowadzili się po zburzeniu kuźni "Krystyna" i likwidacji przemysłu hutniczego w Ustroniu, na przełomie XIX i XX wieku. Uzdolnienia rysunkowe zadecydowały, że po ukończeniu szkoły w Samborze rodzice Pawła zdecydowali się oddać syna do Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie na wydział malarstwa dekoracyjnego. W czerwcu 1913 roku ukończył z wyróżnieniem lwowską szkołę.

W 1913 roku Paweł Steller udał się do Pragi na studia artystyczne w CK Umélecko-Průmyslove Školy, mające charakter wyższej szkoły artystycznej.

W 1915 roku Paweł Steller został wcielony do armii cesarskiej. Do lipca 1918 roku wiele miesięcy spędził na froncie włoskim i serbskim. W latach 1916-1917 przebywał w Opawie, gdzie był słuchaczem oficerskiej szkoły i w Koviljacy (Serbia) na 3-miesięcznym kursie w oficerskiej Szkole Mierniczej. Na potrzeby wojska wykonywał ze zdjęć lotniczych mapy topograficzne.

W 1918 roku w stopniu podporucznika pełnił służbę w Wojsku Polskim, najpierw w polskiej Komendzie Dworca w Przemyślu, a następnie w Stanisławowie, Rawie Ruskiej i we Lwowie. Na przełomie lat 1919/1920 przebywał w Cieszynie, gdzie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej na Śląsku Cieszyńskim. W. 1920 roku przebywał tu kilkakrotnie, między innymi i w Hermanicach, w związku z przewidywanym plebiscytem. W końcu stycznia 1921 roku został zwolniony z wojska.